آيا تا به حال شده
به خاطر نعمتهايي كه داريم و سختيها و بلاهايي كه نداريم بگوييم يا صاحب الزمان
از شما ممنونيم ؟
آيا در مقابل بيمار
نبودن و فرزند سالم داشتن و در شرايط مطلوب به سر بردن شكر ولي نعمتان را به جاي
آوردهايم ؟
به راستي اگر در
مقابل اين همه نعمت از يادآوري و ذكر اماممان سر باز زنيم آيا به غربت او راضي
نشدهايم و در برابر او مسؤول نيستيم ؟
امام زمان عليه السلام
به اين معنا از غربت نيز در محاق غريبي به سر مي برند